Dit hoofdstuk handelt over de Uitzendarbeidswet van 24 juli 1987. [464]

Deze wet bevat de regelgeving over uitzendarbeid, tijdelijke arbeid en terbeschikkingstelling:

Uitzendarbeid is een mengvorm van terbeschikkingstelling en tijdelijke arbeid, waarbij erkende uitzendkantoren een centrale rol vervullen.
Tijdelijke arbeid biedt een kader voor een bijzondere vorm van contractuele flexibiliteit. Werkgevers wordt de mogelijkheid geboden om in een beperkt aantal gevallen personeelsleden te werk te stellen met korte, opeenvolgende contracten. Dat is een eerder zeldzaam fenomeen.
Het (verboden) ter beschikking stellen van werknemers betreft letterlijk het ter beschikking stellen van werknemers aan derden die die werknemers gebruiken en over hen enig gedeelte van het werkgeversgezag uitoefenen.

Uitzendarbeid en andere vormen van terbeschikkingstelling betreffen ‘arbeidsbemiddeling’. Arbeidsbemiddeling tegen betaling wordt (streng) gereglementeerd op gewestelijk niveau. [465] Zo moet elke onderneming die dergelijke activiteiten ontplooit een erkenning hebben. [466]

De Uitzendarbeidswet regelt niet alle gevolgen van de arbeidsovereenkomsten voor tijdelijke arbeid, uitzendarbeid of de terbeschikkingstelling van werknemers. Voor wat niet specifiek in de Uitzendarbeidswet geregeld is, blijven de gewone arbeidsrechtelijke regels en de Arbeidsovereenkomstenwet van toepassing.