De arbeidsovereenkomst eindigt automatisch bij het overlijden van de werknemer. [89]

Het overlijden van de werkgever daarentegen doet de arbeidsovereenkomst niet automatisch eindigen. [90] In dat geval dient de werknemer zich te richten tot de erfgenamen van de werkgever. Voor alle duidelijkheid: de werkgever kan alleen maar overlijden als het een natuurlijk persoon is, rechtspersonen overlijden immers niet.

Als uitzondering op deze regel geldt dat de arbeidsovereenkomst wel wordt beëindigd wegens overlijden van de werkgever als zij de persoonlijke samenwerking tot voorwerp had (intuitu personae) of indien de activiteit als gevolg van dat overlijden wordt beëindigd. In dat geval oordeelt de rechter soeverein en naar billijkheid of er een vergoeding moet worden betaald aan de werknemer en hoe groot deze moet zijn. [91]

Het overlijden van de werkgever heeft vaak het einde van de activiteit tot gevolg wanneer de erfgenamen geen bevoegdheid bezitten om het beroep van de overledene verder te zetten. Dit is meestal het geval bij het overlijden van de beoefenaars van een vrij beroep. [92] Zo werd reeds meermaals geoordeeld dat de arbeidsovereenkomst van een persoonlijke secretaresse van een advocaat bij diens overlijden kan worden beëindigd, op voorwaarde van betaling van een door de rechter naar billijkheid te begroten vergoeding. [93] Dat de rechter geen wettelijke criteria kan hanteren voor het vastleggen van die vergoeding, betekent echter niet dat hij noodzakelijk minder zal toekennen dan de normale opzegvergoeding. [94] De vergoeding is evenwel geen opzegvergoeding. [95] De vergoeding vormt ook geen loon in de zin van de Loonbeschermingswet [96], zodat er geen sociale zekerheidsbijdragen op verschuldigd zijn.