Een gemeenschappelijke voorwaarde in die drie hypothesen opgesomd onder 3.1 Begrip is dat de werknemer geschikt is om te werken op het ogenblik dat hij zich naar het werk begeeft. [66] Dit betekent dat hij lichamelijk en geestelijk in staat moet zijn om arbeid te verrichten. Als vaststaat dat de werknemer niet arbeidsgeschikt was op dat moment, heeft hij geen recht op gewaarborgd dagloon. De werkgever moet daarin wel voorzichtig zijn: het is inderdaad mogelijk dat een ziekte plots optreedt. Dit kan enkel door een dokter vastgesteld worden. Bij betwisting ligt de bewijslast bij de werknemer: als hij aanspraak wil maken op de betaling van het gewaarborgd loon, moet hij bewijzen dat de voorwaarden vervuld zijn.^[67] De ongeschiktheid kan ook juridisch van aard zijn: een chauffeur waarvan het rijbewijs werd ingetrokken, zal ook niet geschikt zijn om te werken.^[68]